+1
جمعه, ۸ مرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۰۶ ب.ظ
کارهایی هست که باید با سماجت و اراده بی‌سابقه انجام دهی؛ هرچقدر سخت‌تر و نشدنی‌تر و پرطعنه‌تر به نظر برسد هم بهتر است. نه فقط برای رسیدن به سرانجامش ها، برای یادگاری شدن. آن‌وقت سال‌ها هم که گذشت، وقتی خواستی کاری را ادامه دهی و ناممکن می‌آمد، وقتی مسخره‌ات کردند و روز به روز بیش‌تر به تو فهماندند این کار تو نیست، وقتی که ناامید و دلسرد شدی؛ می‌توانی آن یادگاری را از خاطراتت بیرون بکشی و به خودت نهیب بزنی:« من همانم که آدمِ آن کار هم نبود، طعنه شنید و ناامید شد، اما جا نزد. من همانم، همان آدم سرتق لجباز همیشگی.»
- ۹۵/۰۵/۰۸
